بهار نارنج

رنگ سال امسال هم امشب مشخص شد . " موس موکا " بماند که منو یاد موکای خودم انداخت . ولی خیلی خوشحال شدم چون این رنگ ، رنگ مورد علاقه ی منه و واقعا حالم رو خوب میکنه . و تقریبا از اونجایی که جدیدا عاشق این رنگ و کلا رنگ های نود شدم ، کلی آیتم رنگ موکا دارم و میتونم بازم از این رنگ کلی چیز جدید بخرم ( البته اگه پول داشته باشم ) . اولین چیزی که هر جا ببینم میخرم یه لاک رنگ موکا و یه لاک یکم کمرنگ تر مثل نسکافه ای هست . و دومیش هم احتمالا موهام رو امسال رنگ کنم و چی بهتر از رنگ موکایی . چند تا کیف و شال و شلوار هم دارم از این رنگ . خلاصه که قراره امسال با این رنگ کلی حال کنم .

هفته پیش سریال داریوش رو با مامان تموم کردیم . بازیگراشو دوست داشتم . داستانش ولی معمولی بود . در کل از جنگل آسفالت بیشتر دوسش داشتم . اینم نوشته بود فصل اول . نمیدونم چرا جدیدا یاد گرفتن سریال ها رو فصل فصل میکنن . تا فصل بعد بیاد آدم فصل قبل یادش میره خب . زخم کاری رو هم تا 4 ادامه دادن ، از ترکیه یاد گرفتن سریالا رو کش بدن . راستی یه سریالی ام ترکیه ساخته کپی شهرزاد . اسماشون هم یکیه . قراره به زودی استار تی وی نشون بده . با اینکه قطعا به شهرزاد ما نمیرسه ولی دوست دارم ببینمش . برنامه ( O Ses Turkiye ) هم به زودی شروع میشه . خیلی هیجان دارم براش مخصوصا برای داوراش که ببینم امسال کیا ژوری هستن . یه سریال 3 قسمتی به اسم " روز بلوا " رو دانلود کردم قسمت اولش رو امشب دیدیم . مامان خیلی خوشش نیومد منم همینطور ، ولی چون کلا 3 قسمته دانلود کردم که ببینیم . برای بعدشم سریال " شریک جرم " رو دانلود کردم . ولی فعلا سرگرم سریالای تلویزیونیم . مامان " سوجان " رو میبینه منم " مهیار عیار " رو . یه سریال ترکیه م به اسم " Sahibsizler " رو قسمت اولش رو شانسی دیدیم . آدم داستان یه سریال رو متوجه بشه دوست داره بقیه ش رو هم ببینه . شاید اونم ببینیم . خلاصه تا آخر سال سریال برای تماشا زیاده .

شب آخر وقت تو اتاقم رو تخت نشسته بودم ، تاریک بود ، دلم گرفته بود ، بغض داشتم ، گریه کردم ، خیلی زیاد . تنها چیزی که میتونست آرومم کنه صدای کامران تفتی بود . میتونم تا صبح آهنگاشو گوش بدم و خسته نشم از صداش . یه آدم چقدر میتونه خوش صدا باشه واقعا . سریال مهیار عیار رو هم میبینم واقعا دوست داشتنیه .

دیدین استوری هرکی رو باز میکنی یه متن یا ویدیو تیکه دار گذاشته ، یا حتی پروفایل هاشون . بعضی وقتا دلم میخواد بهشون بگم یه کیلو شیرینی بخرید با خودتون آشتی کنید . هرکی رو میبینی یه سریا هستن که اذیتش میکنن . اینایی که اذیت میکنن کجان پس ؟!

نتیجه : یه نگاهی هم به خودمون بندازیم بد نیست . یعنی درستش اینه همه اول باید یه نگاهی به خودشون بندازن و باید اول از خودشون شروع کنن .

چند روز پیش جنگل آسفالت رو با مامان تموم کردیم . نمیدونستم فصل دو داره وگرنه صبر میکردم جفتشو با هم میدیدیم . جدیدا سریال های ایرانی خیلی کیفیتشون افت کرده . انگار دارن تلاش میکنن خشونت و خون و خونریزی رو بیشتر نشون بدن . برای همین خیلی نمیتونم باهاشون ارتباط بگیرم . قبلا تو هر سریال حداقل یه کاراکتر استاندارد و موجه وجود داشت . ولی سریالای الان حتی نقش مثبت ها هم موجه نیستن . و متاسفانه این موضوع تو دنیای واقعی هم صدق میکنه . کافیه یه نگاه به دور و اطرافتون بندازین .