288 ( کامران تفتی )

شب آخر وقت تو اتاقم رو تخت نشسته بودم ، تاریک بود ، دلم گرفته بود ، بغض داشتم ، گریه کردم ، خیلی زیاد . تنها چیزی که میتونست آرومم کنه صدای کامران تفتی بود . میتونم تا صبح آهنگاشو گوش بدم و خسته نشم از صداش . یه آدم چقدر میتونه خوش صدا باشه واقعا . سریال مهیار عیار رو هم میبینم واقعا دوست داشتنیه .